Eksperti i sigurisë, Drizan Shala, ka analizuar mekanizmat e propagandës ruse, duke theksuar se Moska përdor një “logjikë” të qëllimshme për të arsyetuar agresionin e saj dhe për të minuar kohezionin e aleancave perëndimore.
Sipas Shalës, çdo shtet i pavarur që largohet nga sfera e influencës ruse paraqitet si “objekt agresioni” apo “zhvendosjeje”, ndërsa bashkimi i këtyre shteteve me NATO dhe Bashkimin Evropian cilësohet si “rrezik ekzistencial”. Kjo narrativë përfundon shpesh me etiketimin ekstrem si “nazizëm” apo “fashizëm”, që përdoret për të justifikuar ndërhyrje apo fushata të koordinuara dezinformimi.
Ai thekson se kjo logjikë shërben për tre qëllime kryesore:
Legjitimimin politik të masave agresive të Moskës.
Kornizimin e narrativave propagandistike për konsum të brendshëm.
Fragmentimin e aleancave perëndimore përmes krijimit të dilemave moral-politike.
Në analizën e tij, Shala identifikon pesë shtylla të propagandës ruse: falsifikim historik, antagonizim të institucioneve perëndimore, demonizim etik/ideologjik, narrativën e “mbrojtjes së bashkëkombësve”, si dhe instrumentalizimin e frikës sociale.
Shkrimi i plotë:
Propaganda: Çfarë fsheh ‘logjika ruse
Grafiku i paraqitur përmbledh në mënyrë karikaturale narrativën bazë që përdorin aktorët rusë: çdo shtet i pavarur që largon sferën e influencës së Moskës portretizohet si “objekt agresioni/zhvendosjeje”, ndërsa bashkimi i këtyre shteteve nën ombrellën perëndimore (NATO/UE) paraqitet si “rrezik ekzistencial” — i etiketuari përfundimtar: “nazizëm” apo “fashizëm” që justifikon ndërhyrje apo fushata dezinformimi.
Kjo logjikë ka tre funksione kryesore:
(1) legjitimon politikisht masa agresive;
(2) kornizon narrative propagandistike për konsum të brendshëm;
(3) fragmenton aleancat perëndimore duke krijuar dilema moral-politike.
Dhe e cila ka ketë strukturë “logjikës” së Moskës:
📍Falsifikim historik: shtetet e përmendura portretizohen si “tradhtarë” ndaj historisë (për shembull: pretendime për “popullsi historike ruse” ose “fashizëm të ringritur”).
📍Antagonizim i institucioneve perëndimore: çdo bashkim me NATO/BE prezantohet si kërcënim artificial dhe si “provokim” i interesave ruse.
📍Demonizim etik/ideologjik: përdorimi i etiketave të fuqishme (“nazist”, “kundër-ruse”) për të demonizuar legjitimitetin e qeverive.
📍Narrativa e “mbrojtjes së ‘bashkëkombësve’”: justifikon ndërhyrje ose mbështetje të aktorëve lokalë si “mbrojtje humane” ose “mbrojtje etnike”.
📍Instrumentalizim i frikës: manipulon frikën sociale (ekonomike, kulturore, identitare) për të nxitur polarizim.
Prandaj mund të paraqesim të kësaj logjike ndaj shteteve të listuara si në vijim :
✅️ Estonia, Latvia, Lithuania (Balltikët): Objektiv kryesor i dezinformatave etnike dhe kibernetikës; narrativat për diskriminim ndaj minoritetit rus dhe “kthim historik” janë të ndjeshme.
✅️ Finland: Përdoret si rast simbolik (nga Moskë) për të ndërtuar alarm rreth zgjerimit të NATO-s; narrativat fshihen prapa temeve të “kërcënimit ndaj interesave ruse”.
✅️ Romania: Fokus në sigurinë energjetike dhe praninë ushtarake; retorikë e përqendruar te “thirrjet për anti-rusizëm” si provokim.
✅️ Poland: Paraqitet si “front anti-rus” dhe si mobilizues i opinionit perëndimor; prandaj është objekt i fushatave delegjitimuese dhe hetimeve geopolitike.
✅️ Hungary: Narrativa ruse do ta prezantojë si një “faktor i ndarë” brenda BE/NATO për të nxitur divergjenca politike.
✅️ (Czecho)slovakia — (Czechia & Slovakia): Përdorim i nostalgjisë historike dhe manipulimi i çështjeve industriale/energjisë për të ndezur ndasi politike.
✅️ Ukraine: Shënjestër kryesore — kombinohet narrativë ushtarake dhe etnike për të justifikuar agresionin; e paraqet qeverinë ukrainase si “puç fashist” për konsum të brendshëm dhe ndërkombëtar.
✅️ NATO (si entitet): Përdoret si “scapegoat” i të gjitha tensioneve; etiketohet, de-legjitimohet dhe paraqitet si provokator i paqes.
